بره ی شیاطین

و در سرزمینی به نام جهنم نفس را تازه کرد

بی بال های سرخ و بی نفس های داغ

میدوید همچو تیزپایان و میرقصید همچون پریان

میخندید با صدایی کودکانه

شیاطین شکستندِ نفس های ولرمش را

بریدند رقص های فرشته گونش را

دوختند لب های خندانش را

او بره ی شیاطین بود

شیاطینی که در سرزمینی به نام بهشت مقتدر بودند!