شیرینی تلخ

نوازش های روزانه ی آدمک های قلبم
بار ها توی مغزم تکرار میشن

برای خودشون مقامی میشن

آیا قراره این پادشاه

همه چیز رو بسوزه
یا برای اولین بار
توی قلبم گل های بدون تیغ بکاره؟!

انگار زمان بهم یه سیب سرخ تعارف میکنه

و جز چشیدن راهی برای فهمیدن مرگ یا زندگی ندارم
روز ها کنار تو‌ نمیگذرن

بلکه سوار بر قایقی میشن و توی احساساتم تمام دریاشو سیر میکنن

موج هامو میشکنن و صدای ماهی هامو به عمق میبرن
تلخه یا شیرین؟
انگار یه تلخیه خیلی شیرین
یا یه شیرینیه خیلی تلخ
نمیدونم،
این قلبمه که انتخواب میکنه
نه من

و تو

تورو هم اون انتخاب کرده

نه من!

مرگ چیه

دقت کردین، اکثر دلایلی که برای مرگ کسی گریه میکنیم خودخواهانست؟

گریه میکنیم چون پدرمون بود

دلتنگش میشیم

نمیتونیم دوریشو تحمل کنیم

گریه میکنیم چون همکارمون بود

کسی جز اون نمیتونست کارامونو انجام بده

یا حتی گریه میکنیم چون اون سر دنیا فقیر بود

نمیخوایم دنیا اینطور باشه

چون انگار اینطوری بی رحمانست

ما گریه میکنیم برای افکارمون

نه برای بدن هایی که دیگه جونی ندارن!